Günümüz dünyasında her ne kadar demokrasi, laik, çağdaş, uygar terimleri insanların beyinlerine formatlansa da asıl olan dinlerin ta kendisidir.
Örnek olarak Roma imparatorluğu her zaman kendisini kiliselerden üstün tutmuştur. Kiliseler ise bunu hiç bir zaman kabul etmemiştir. Tam aksine kiliselerin imparatorluklardan üstün olduğunu savunmuştur. Bizans imparatorluğu, Alman imparatorluğu, Napolyon ve dahası, hepside kendilerini kiliselerden üstün kabul etmiştir. Ve bu anlaşmazlık zaman zaman şiddetini arttırmış savaşlara dönüşmüştür.
Son olarak Avrupa birliği kurulduğunda Avrupada aynı şekilde kiliselere gidip kendilerinin üstün olduğunu kabul etmelerini istemiştir.
Kiliselerin cevabı ise aynen şu şekildedir.
Biz bunu roma imparatorluğu ile tartıştık, Bizansla tartıştık, Birleşik Alman devletleriyle, Napolyonla tartıştık; şimdi onların hiç biri yok, biz yine varız. Yarın sizde olmayacaksınız! biz yarında olacağız diyerek bu tartışmaya son vermiştir.
Gerçek şuki ne Amerika, ne Avrupa nede Türkiye hepsi fanidir, baki olan dinlerin ta kendisidir. Ve her zaman devletlerden üstündür.
Gelelim Konumuza
Üç büyük dinden (İslamiyet, Hıristiyanlık, Musevilik ) önce de insanlar ölümden sonra dirilişe inanırlardı. Ölüler dirildiklerinde kendilerine lazım olacak eşyalar yanlarında bulunsun diye şahsi eşyalarıyla gömülürdü. Bazı dini inanışlarda, ölümden sonra dirilişe inanılmasa bile, yörenin adeti ölüyü şahsi eşyasıyla beraber gömmekti. Ölü zenginse mezarın içinde bir servet oluşuyordu. Mısırda firavunlar piramitler içine büyük servet eden eşyalarla gömülmüşlerdir.
Türkiye’de de bir çok höyükten çok miktarda eşya çıkmıştır. Eskişehir yakınlarındaki Frigya Kralı Midas’ın höyüğünden (300 metre çapında 80 metre yüksekliğindedir.) bir müzeyi dolduracak kadar eşya çıkmıştır. Bu eşyalar höyüğün yanındaki müzede görülebilir. Keza bazı kavimlerde ölü gömülürken mezara herkes zenginliğine göre para atardı, bu ölüyü uğurlama ve cenaze töreninde hazır bulunanların ölüye son hediyeleriydi.
Eski dönemlerde en büyük finans kurumları kiliseler en büyük finans uzmanları da din adamlarıydı.
Servetlerinin temelini bağışlar ve vergiler oluşturuyordu . Kiliseler , manastırlar o dönemde yaşamın birçok alanında etkili ve söz sahibiydiler . Para alış verişi, tefecilik gibi işlerle iştigal ediyorlardı. Ayrıca savaşa giden ve gönderilen insanların malvarlıklarını ve servetlerini kiliselere bağışlamaları zorunlu idi.
Buradaki amaç savaşa giden askerlerin kiliseye bağışladıkları servetlerinin yerine daha ok ganimetle geri gelmesini, daha çok yağma ve talan yapmasını sağlamaktır.
Halktan Kilise vergisi adı altında zorla vergi toplamışlar, ayrıca kiliseler devlet tarafından vergiden muaf tutulmuştur.
Özellikle Orta Çağda kiliseler Cadılık veya Din dışı faaliyetlerle itham ettikleri binlerce insanın mallarına el koyarak , o dönemlerde işkence edilerek veya yakılarak ölümlerine sebep olmuşlardır.
Bu servetler Dünya’nın çeşitli yerlerine küçüklü büyüklü gizlenerek nesilden nesillere gelmiş günümüzde halen gizemlerini korumaktadırlar. Kırsal kesimdeki gariban köylüden tut küresel sermaye sahipleri dahi bu definelerin peşindedir.
Ayrıca yine ülkemizdeki yakın dönem savaşları esnasında gayrı Müslim topluluklar kilise mensubu din adamlarının himayesi ve yönlendirmesi sonucunda planlı ve organizeli bir şekilde toplu veya gruplar halinde mallarını bir araya getirmişlerdir. Kapalı veya açık alanlarda tünel, mahzen, vb. gibi yerler kazarak ya da oranlık, dağlık arazilerdeki doğal hazır haldeki mağara, sığınak, kaya oyuklarına ve kazdıkları çukurlara değerli eşya altın gümüş mücevher ve kap kacak birçok mallarını sakladıkları bilinmektedir.
Defineciler ise söz konusu eşya ve defineleri bulmak için uğraş verir , arar ve şüphelendiği bu tarz yerleri dedektörlerle kontrol ederek tespit etmeye çalışır.
